Eiland Hoppen in de Andaman Zee - Deel 3: Koh Lipe - Koh Bulon Leh - Koh Libong - Koh Jum
Het eiland hoppen gaat verder...
Ongeacht of je mijn vorige reisblog updates over het eilandhoppen van Phuket naar Koh Lanta, en van Koh Mook, Koh Lipe en Langkawi, gelezen hebt, in dit artikel kun je lezen hoe mijn reis verder gaat. Na een korte stop op Ko Lipe neem ik je mee naar de minder bezochte eilanden Koh Bulon Leh, Ko Libong en Koh Jum (ook wel Koh Pu genaamd). Deze bevinden zich allemaal een beetje van het begaande pad in de Andaman Zee af. Lees verder om dit avontuur met me te beleven!
Eerst, terug naar Koh Lipe!
Tijdens het aan boord gaan van de boot in de Telaga Haven op Langkawi Eiland in Maleisië, kijk ik erg uit om terug naar Thailand te gaan. Mijn eerste stop brengt me opnieuw terug naar Ko Lipe, omdat zich hier een Thais immigratiekantoor bevindt voor mijn nieuwe entree stempel in mijn paspoort. Toevallig is mijn ´Corralejo vriend´, Andy uit Duitsland, hier op hetzelfde moment. We kwamen er eigenlijk hier pas achter dat we elkaar helemaal nooit ontmoet hadden maar wel hebben we allebei voor Ben en Rachel in Corralejo gewerkt. Hij als windsurfinstructeur, ik tijdens mijn avondbaantje in het ´Sol y Mar´ hostel. Met enkele ijskoude biertjes en leuke gesprekken met beide ervaringen en onze tijden daar, werd mijn herinnering teruggebracht naar Corralejo, gelegen op het Canarische Eiland Fuerteventura. Ik merkte dat ik Corralejo ook echt wel wat mis, maar van de andere kant ben ik ontzettend blij om weer op reis te zijn. Ik kan er altijd nog terug en dat zal ik op een dag ook beslist doen, maar niet op de korte termijn vermoed ik. Deze keer was mijn stop op Koh Lipe niet veel meer dan een korte stopover, maar als je het gemist hebt kun je hier meer lezen over het duiken op Ko Lipe of in deze vorige travelblog update over mijn ervaring op dit eilandje in het zuiden van de Andaman Zee.
Het strand van Koh Lipe
Het geheime eiland ´Koh Bulon Le: een dromerig paradijs!
Niet veel later zette ik mijn reis voort naar het eiland Koh Bulone Leh. Ko Bulon bevindt zich op nog geen uurtje varen met de speedboot van Ko Lipe, maar het contrast is onwijs groot. Koh Lipe is niet erg groot en behoorlijk druk met toeristen, Ko Bulon Lae is echter een rustig, onbedorven eiland met alleen maar enkele reizigers. Wat een geweldig paradijs is hier te vinden, ik ben nóg verliefd op het eilandje! Het herinnerde me erg aan Koh Mook vooral door het jungle oerwoud, geen auto´s en de ongerepte, rustige sfeer. Deze plek is nog minder door de mensheid aangetast dan Koh Mook en ik heb echt een hele lekkere rustige tijd gehad hier. Geweldig! Er is niet veel luxe te vinden, zo werkte het internet niet voor drie dagen en was er alleen ´s nachts toegang tot elektriciteit. Ook heb ik hier niet veel andere reizigers ontmoet, in de zin van het samen dingen doen of tijd doorbrengen. Ik heb wel veel gelachen met het personeel van de accommodatie waar ik verbleef. Ik vermaakte me hier vooral met wandelen door de jungle paden en het relaxen op stranden waarbij ik me weer even terug op de Malediven waande. Er is trouwens ook een wandelroute aangeduid die je meeneemt over het hele eiland, het doorkruist de jungle, brengt je voorbij een rubber plantage en sommige lokale woningen. Letterlijk pijltje volgen! Wat een eiland, het is bijna als een droom daar!!
Malediven? Nee, dit is Koh Bulon Leh!
Ik vermaakte mezelf door het doen van een jungle wandeling!
Mensen zijn milieubewust over de koralen en het zeeleven op Ko Bulon Lae
Voor een koppel lijkt Ko Bulone me echt een leuke romantische bestemming en er zijn ook opties om te gaan kamperen daar. Het was grappig om te zien dat de lokale school bungalows verhuurd en ook voor een behoorlijk goede prijs, mocht je interesse hebben om er heen te gaan. En wat ik erg mooi vond om te zien was het bewustzijn onder de lokale mensen om de natuur en koralen in tact te houden. Nadat ik eilanden heb bezocht die echt met toeristen overladen waren, vond ik dit soort informatieborden (met advies over de bescherming van het leven in de oceaan en hoe schade voorkomen kan worden) op een eiland met bijna geen toeristen! Ik was echt verrast om dit hier te zien, het liet mijn hart weer glimlachen!
Raak je verward over de naam van het eiland? Ko Bulon Le, Koh Bulone Lea, Koh Bulon Leh, of simpelweg Ko Bulon, dit verwijst allemaal naar hetzelfde eilandje. Het is enkel de manier waarop Thailand soms bepaalde eilanden graag op veel verschillende manieren spelt!
Apen net buiten mijn hostel op Koh Libong!
Van Koh Bulone ben ik verder gereisd naar het eiland Koh Libong. Op Ko Libong zijn nog steeds Dugongs (zeekoeien) te vinden en zij leven daar in de baai. Helaas kwam ik er al snel achter dat het niet mogelijk is om met deze geweldige zeedieren te duiken of te snorkelen. Ik heb ze nog nooit in mijn leven gezien en zelfs tijdens het werken als duikinstructrice op de Dominicaanse Republiek, waar de Manatee regelmatig gezien werd, heb ik er nooit één gespot! Dus deze staat nog steeds op mijn lijstje! Ik kon wel op een boot om er misschien één vanaf de oppervlakte te zien maar toen me ook nog eens verteld werd dat ze de Dugong recent niet hebben gezien, besloot ik om het niet te doen en te wachten op een beter moment in mijn leven en wanneer ik de mogelijkheid heb om een duik met ze te doen.
Mijn verblijf in de accommodatie Libong Sea Breeze Resort kan ik absoluut aanraden! Dit vakantieverblijf wordt gerund door een Spaanse familie en het was echt fantastisch! Ik vond het geweldig om te zien hoe de hele familie, inclusief de twee kinderen die perfect Engels spraken, allemaal meehielpen met het runnen van de accommodatie. En toen ik op mijn eerste ochtend wakker werd en uit het raam keek, was er een hele familie aap op enkele meters afstand de bananen van een tak aan het plunderen. Geweldig!
Jammer genoeg werd ik tijdens mijn laatste dagen op Koh Bulon een beetje ziek en dit verergerde tijdens mijn eerste dagen op Ko Libong. Ik heb veel tijd in bed doorgebracht en overleefde door pittige noedelsoepen te eten om de koorts te lijf te gaan die ik dacht te hebben. Ik was aan het rillen en zweten, dus dat was iets minder prettig. Maar op mijn laatste dag voelde ik me weer helemaal beter en ik besloot dan ook het meeste uit deze dag te halen.
Een geweldige grot is te ontdekken op het eiland Koh Libong!
Samen met een andere gast, Martin uit Polen maar die nu in de UK woont, ben ik een hike gaan doen naar een grot met een uitkijkpunt. Het was een geweldige ervaring! Ik ben echt blij dat ik hem leerde kennen want hij was er al eerder geweest en zonder hem had ik deze plek nooit gevonden! In het midden van de jungle ligt dus een grot die je helemaal kunt betreden en verkennen. Sommige delen vond ik wat eng, met steile afgronden naast een donkere afgrond en er is alleen touw gespannen waar je aan vast kunt houden. Maar andere delen waren makkelijker en hier kon je gewoon doorheen lopen of klimmen. Het duurde ongeveer 20 minuten voordat we de hele grot door waren en we bij een punt uitkwamen met een uitzichtpunt. Hier bevond zich een heel smal pad rondom de buitenkant van de grot, naast een diepe en steile afgrond. Opnieuw was er een touw gespannen maar het bracht vraagtekens op ons gezicht. We besloten allebei om dat niet te doen. Dat zag er echt te riskant uit. Dus zijn we weer dezelfde route teruggegaan naar de entree waar je ook nog een andere kant op kon. Toen we daar nog wat verder klommen, zagen we boven ons hetzelfde smalle pad met de steile afgrond alleen dan van de andere kant. Mijn reispartner voor de dag besloot het wel te doen, ik voelde me meer op mijn gemak door beneden op hem te wachten, haha! Ik hou van dieptes (in het water) maar ben niet zo goed met hoogtes en was al een beetje aan het trillen bij bepaalde stukken binnenin de grot!
Ik bleef hier liever wachten, dan maar een mietje!
Na de grot zijn we nog naar het oude Dugong uitzichtpunt gegaan, het is een platform wat over de zee uitkijkt en hier besloten we even te rusten. Toen we een pikzwarte wolk onze kant op zagen komen en het in de verte al hoorde donderen, besloten we onze weg terug te beginnen naar het Libong Sea Breeze Resort. We kwamen daar op tijd aan en later bleek dat deze donkere wolk niet kwam tot pas laat in de avond. Bij terugkomst besloten we dan nog even te chillen op het strand waar we de Spaanse familie vergezelden. Ik genoot van een heerlijke duik in het verfrissende water nadat ik totaal bezweten was van de deze trektocht en klim naar de grot!
De slappe lach die ik maar niet onder controle kreeg!
Het Libong Sea Breeze Resort heeft ook een bijbehorend restaurant. Het Spaanse stel wat samen met een lokale Thaise jongen dit vakantieverblijf runt, hebben samen een steenoven in de tuin gebouwd waar ze pizza´s bakken en andere dingen, zoals verse vis, barbeque-en. Ik genoot die avond van een heerlijke vegetarische pizza, wat een lekkere afwisseling was na maanden met vooral Aziatisch eten. Het eten werd geserveerd op enorme bladeren van de bananenplant. Maar nog leuker was de sfeer in dit restaurant. De Thaise jongen speelde op zijn gitaar en entertainde iedereen, terwijl alle gasten zich gezellig met elkaar vermengden en avondeten samen benuttigden. Maar het hoogtepunt van deze avond was dat ik de slappe lach kreeg en er echt niet meer uit kwam. Ik zat aan een tafel met mijn reisgenoot van die dag en twee meiden uit Duitsland. Op een gegeven moment kwamen er drie grote, erg gespierde, en erg serieus kijkende, jongens uit Tsjechië de boel vergezellen en gingen aan een tafeltje zitten. Ik hoorde dat er een korte gesprek ontstond tussen de Thaise jongen en de drie nieuwe gasten, maar was niet echt aan het luisteren, totdat ik opeens wel iets oppikte en wel het volgende: "Nooo, no you don´t look like e a rabbit, you look more like a cockroach." (Nee, je lijkt niet op een konijn, je lijkt meer op een kakkerlak!). Ik spuugde de hap pizza die ik net had genomen bijna over de hele tafel toen ik dat hoorde en schaterde het uit. Wie zegt dat tegen een gast? En waarom?
Ons eten werd geserveerd op bladeren van de bananenplant
Het grappige was dat de Thaise jongen constant een enorme lach op zijn gezicht had staan en ook iedereen om hem heen aan het lachen maakte. Behalve deze drie grote, gespierde, serieus kijkende, mannen. Ze lachten helemaal nergens om en hadden echt vraagteken gezichten. Maar elke keer als ik hun kant of naar de Thaise jongen keek, dan begon ik het weer. Ik kon maar niet stoppen met lachen en bleef er helemaal in hangen. En nee, ik was niet aan het drinken hier! Nog niet, in ieder geval! Op een gegeven moment kregen de andere tafels ook in de gaten wat er eigenlijk was gezegd daar en ontstond er meer gelach rondom ons. Maar nog steeds zat ik met een grote vraag: Waarom zei hij dat? Ik kwam er uiteindelijk pas een paar uur later achter nadat ik de Thaise jongen smeekte om me alsjeblieft te vertellen waarom hij dat zei. Dus toen vertelde hij me dat hij aan het uitleggen was dat ze die avond huisgemaakte pizza en verse vis met salade hadden. Daarop antwoordde één van die drie gasten: "Ik eet geen sla, zie ik eruit als een konijn?" Dit verklaart hoe het allemaal begon, wat een lol! Ik schiet weer in de lach als ik er alleen maar aan denk of dit nu schrijf. Ik had de volgende ochtend pijn in mijn kaken van het lachen!! .
Trouwens, als je overweegt om zelf naar Koh Libong te gaan, kan ik je aanraden om je accommodatie goed vooraf te boeken. Het feit dat het eiland zich niet in de toeristenstroom bevindt, betekent ook dat er niet veel vakantieverblijven zijn daar en je kunt ze op één hand tellen. Je kunt je vakantieverblijf vooraf boeken via booking.com.
De jongen, links, zorgde ervoor dat ik bijna de hele avond de slappe lach had
Van Koh Libong naar Koh Jum
Maar die ochtend was het tijd voor mij om Koh Libong te verlaten en vervolgde mijn reis zich naar het eiland Ko Jum. Weer een geweldig rustig eiland. Alle eilanden die ik zo ver gedaan heb na Langkawi (Ko Bulone Le, Ko Libong en Ko Jum) zijn allemaal een beetje van het begaande pad. Maar alleen maar een beetje! De meeste backpackers gaan naar Koh Lanta, Koh Phi Phi en Koh Lipe maar alle boten gaan net zo gemakkelijk naar deze rustigere eilanden en sommige stoppen zelfs onderweg naar de drukker bezochte eilanden, maar op de één of andere manier gaan de meeste backpackers daar niet heen. En dus op al de eilanden die ik hier beschrijf belandde ik op afgelegen stranden met bijna geen mensen en ontmoette ik ook weinig andere backpackers over de rest van het eiland. Meestal nog net genoeg om andere backpackers te ontmoeten, maar weg van de massa stroom. Ook vond ik het leuk dat ik hier vele ´echtere´ ervaringen met lokale mensen had.
verlaten van Koh Libong
Jummie eten op het eiland Koh Jum!
Ik kwam met een vertraging aan op Ko Jum door erg slecht weer met heftige regenval. Het regende eigenlijk zo´n beetje de hele dag en ik had het zelfs, voor het eerst in lange tijd, koud! Ik had ook niets extra´s om aan te trekken, mijn jas had ik samen met andere spullen bij Manfred in Nai Yang Beach gelaten! Het was bijna avond toen ik arriveerde en ik wilde het liefst gewoon snel wat eten, niet te ver weg.
Tegenover mijn accommodatie, Koh Jum Hostel, was een klein wijkje waar enkele lokale mensen wonen en ik besloot om daar eerst even te kijken. Nadat ik de straat had overgestoken en meteen links het pad was ingeslagen, kwam ik bij een eettentje uit met geweldig lieve mensen. Het eten was daarbij ook nog eens ontzettend lekker! Na mijn eerste maaltijd hier, raakte ik al meteen bevriend met de twee vrouwtjes van het tentje. Ik ben hier vervolgens elke dag tijdens mijn verblijf op Koh Jum gaan eten! Na mijn eerste maaltijd kwam de eigenaresse van het tentje erachter dat ik vegetarisch ben en bood ze me aan wat ze de volgende dag voor me zou kunnen maken. Dat bleef ze de volgende dagen ook doen en elke avond stond er een nieuwe, heerlijke vegetarische maaltijd op maat voor me klaar. En elke avond keek ik alweer uit naar mijn maaltijd en naar een gezellig praatje, via Google translate, met deze leuke mensen! De eigenaresse bood me zelfs een kamer aan in haar huis voor mijn volgende vakantie naar Koh Jum. En elke maaltijd, ongeacht of ik eerst een soep vooraf kreeg, de hoofdmaaltijd en enkele glazen water, kostte het me 40 Baht wat ongeveer een Euro is.
Mijn vriendinnen op Koh Jum
Het eten was heerlijk!
De verlaten stranden van Koh Jum waren zo goed als leeg en dit geldt ook voor de straten die het eiland doorkruisen. Eén dag heb ik een fiets gehuurd en het eiland op deze manier verkend. Ook ben ik naar het lokale dorp, vlak bij de pier, gefietst om de lokale relaxte en slaperige sfeer op te snuiven. En dat is eigenlijk vooral wat ik heb gedaan tijdens mijn verblijf van vier dagen op Koh Jum! Rondfietsen, strandwandelingen, schrijven en het genieten van die heerlijke maaltijden. Mijn verblijf in het Koh Jum Hostel kan ik ook aanraden, het heeft een zeer goede prijs-kwaliteit verhouding, is centraal gelegen en het was er ontzettend schoon.
Verkennen van Koh Jum per fiets
Terug naar Phuket
Toen was de tijd aangebroken voor mij om terug naar Phuket te gaan. Hier had ik eigenlijk al besloten dat ik mijn visum weer wilde verlengen dus ik moest eerst een nieuw bezoekje aan het immigratiekantoor inplannen, deze keer beter voorbereid! Ook had ik een tas, met onder andere mijn duikbagage, bij Manfred in Nai Yang Beach achtergelaten. Hij had ondertussen ook zijn duikwinkel verplaatst naar een nieuwe locatie, dus tijd om een bezoekje in te plannen naar de plek waar het allemaal begon. Ik ben nog dankbaar dat Manfred me aanmoedigde naar Thailand te komen en met hem te komen duiken. Ik ben nog steeds elke dag zo blij voor het feit dat ik weer op reis ben en mijn dromen aan het waarmaken ben. Ook al heb ik nog geen idee waar ik volgende maand zal zijn, er komen elke keer nieuwe dingen op mijn pad en dit komt vooral doordat ik zoveel vrienden over de hele wereld heb die een duikschool hebben, runnen of als instructeur werken. Ik ben door twee verschillende mensen gevraagd om naar de Filippijnen te komen, op twee verschillende plekken, maar heb ook het idee om een bezoekje te brengen aan Veligandu Eiland op de Malediven waar ik in 2010 als duikinstructrice heb gewerkt. Ook was ik onlangs in contact met Leah, mijn vriendin in Australië om misschien weer op Bali te treffen. Dus eigenlijk is op dit moment nog alles mogelijk, al is het ook mijn droom om naar Pacific (de Grote Oceaan, Stille Oceaan, Still Zuidzee, Nederland kan het ook ingewikkeld maken met namen haha!), te gaan en ik ben er nog steeds van overtuigd dat we in onze dromen moeten geloven!
Wat is het volgende?
In mijn volgende reisblog update kun je meer lezen over mijn tussenstop op de Phi Phi Eilanden, mijn verblijf in Phuket en Nai Yang Beach voordat ik terugga naar de Phi Phi Eilanden om er ook nog wat te duiken en te schrijven. Hier blijf ik uiteindelijk langer dan gepland en ontmoet ik een hoop gezellige duikers met wie ik veel tijd doorbreng. Na tijden van veel alleen reizen, en vooral omdat ik naar deze afgelegen eilanden ging, was ik ook vaak veel alleen. Hier brak een mooie tijd aan waarbij ik overdag veel kon schrijven en ´s avonds gezellig kon socializen. Ook al dronken we soms iets teveel Leo bier, haha! Ik kwam er ook toevallig bij uit dat de milieubewuste duikschool waarmee ik op Koh Lipe ben wezen duiken, een partner duikschool heeft op Koh Phi Phi en ik vond hun concept helemaal geweldig. Ze zijn betrokken bij geweldige projecten met betrekking tot recycling, ze helpen de lokale mensen het duiken bij te brengen of dive-pro´s te worden en zijn genomineerd met vele nominaties en zelfs een Shark Guardian Centre. Hou mijn blog in de gaten voor mijn volgend artikel daarover. Het artikel over het duiken met Blue View Divers op de Phi Phi Eilanden is al online en kun je hier vinden.
